ถ่านไม่ไผ่

ถ่านไม่ไผ่

ถ่านไม้ไผ่

ถ่านไม้ไผ่ เป็นภูมิปัญญาของชาวสยาม มานานมากแล้ว อาจจะอยู่ในปลายยุคโลหะ เพราะถ่านไม้ไผ่เป็นหนึ่งในบรรดาเชื้อเพลิง ที่ให้ความร้อนสูงจนหลอมโลหะได้

ส่วนการนำมาใช้ ด้านสุขภาพ-อนามัย ชาวสยามมีหลักฐานปรากฏ ตามตำรายาโบราณบ้าง

ส่วนชาวจีนและญี่ปุ่น มีการพัฒนา และสามารถนำมาใช้ได้หลายรูปแบบ เช่น

ถ่านไม้ไผ่ เผาที่อุณหภูมิกว่า 1000 องศาเซลเซียส ทำให้ถ่านไม้ไผ่มีคุณสมบัติที่ เกี่ยวข้องกับ ด้านสุขภาพและอนามัย ที่กว้างขวางขึ้นมาก เช่น

1. เกิดรูพรุน จำนวนมาก เมื่อนำมาแผ่กระจายจะได้พื้นทีถึง 600-700 ตะรางเมตร ต่อ กรัมซึ่งถ่านไม้ทั่วไปจะได้เพียง 50 ตะรางเมตร ต่อ กรัม ทำให้สามารถ ดูดซับ กลิ่น สารต่างๆและความชื้น ได้ดี

2. สามารถปลดปล่อย ประจุลบ ( Negative Ions ) และ อินฟาเรด ยาว ( Far Infrared Ray )

ประจุลบ (Negative Ions )

เมื่อเราออกไปสัมผัสกับธรรมชาติ ป่าเขา ลำเนาไพร ที่ไร้มลพิษ จะรู้สึกสดชื่น เพราะในธรรมชาติที่บริสุทธิ์ มีประจุลบ อยู่มากมาย ส่งผลให้ ระบบประสาท ที่ควบคุมการทำงานของร่างกาย ทำให้ความเป็นกรดและด่างในเลือด สมดุลย์ เป็นผลให้สมองปลอดโปร่ง ออกซิเจนในร่างกายเพิ่มขึ้น ระบบ การไหลเวียนของโลหิตจึงสมบูรณ์ ระบบเผาผลาญในร่างกายสมบูรณ์ สามารถขจัดของเสียและสารพิษและสารตกค้างต่างๆในร่างกาย มีผลต่อสุขภาพอย่างมาก

และประจุลบ ยังสามารถทำลายประจุบวกที่อยู่ในบรรยากาศ ที่เกิดจากเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหลาย ที่กระจายคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าขณะที่เราใช้งาน พิษของประจุบวกทำผลเสียต่อสุขภาพ ทำให้เครียด หงุดหงิด และอาจก่อให้เกิดภูมิแพ้ขึ้นตามมาอีก ด้วยเท็คโนโลยี่ ในปัจจุบัน ทำให้ มีผู้คิดค้นทำเครื่องฟอกอากาศ ออกมาใช้ ก็ได้ผลระดับหนึ่ง เพราะยังส่งคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาด้วย

สิ่งธรรมชาติที่สามารถส่ง ประจุลบ ออกมาได้ จึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เช่น ถ่านไม้ไผ่ ซึ่งมี ไอออนของโซเดี่ยม,โปรตัสเซี่ยมและแคลเซี่ยม ที่มีบทบาทสำคัญต่อการขยายตัวและแบ่งตัวของเซลล์ ในสิ่งมีชีวิต

ในร่างกายของมนุษย์ ทุกๆนาที จะมีเซลล์ตายไป 3,000 ล้านเซลล์ และจะสร้างขึ้นใหม่ในจำนวนที่ใกล้เคียงกัน ถ้าไม่มีการสร้างเซลล์ขึ้นใหม่ทดแทน ยกตัวอย่างเช่น เซลล์ของลำไส้ ที่มีอายุอยู่เพียง 12 ชั่วโมง มนุษย์ก็จะมีชีวิตอยู่เพียง 12 ชั่วโมง เท่ากับอายุของลำไส้ เท่านั้นเอง

ผลดีของประจุลบที่มีต่อร่างกายของเรา
ประจุลบ ( Negative Ions ) สามารถที่จะเปลี่ยนอนุมูลอิสระให้กลายเป็น Oxygen ได้ โดยการเข้าไปจับตัวกับอนุมูลนั้น ๆ ซึ่งหากเกิดปฏิกิริยาเช่นนี้ขึ้นภายในร่างกายของเรา จะทำให้ Oxygen ภายในร่างกายเพิ่มขึ้น ส่งผลให้สมองปลอดโปร่งขึ้น ระบบการไหลเวียนโลหิตในร่างกายดีขึ้น อันจะทำให้ร่างกายสามารถขับสารตกค้างต่าง ๆ ออกไปได้ง่ายขึ้น ร่างกายของเราจึงมีสุขภาพดี
ยิ่งร่างกายของเราได้รับประจุลบ ( Negative Ions ) มากเท่าไร จะทำให้เกิดผลดีดังต่อไปนี้
- หลอดเลือดขยายตัว ความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดอุดตันน้อยลง
- ความดันโลหิตสม่ำเสมอ
- โลหิตในร่างกายมีสถานะที่เหมาะสมมากขึ้น
- โครงสร้างกระดูกแข็งแรงขึ้น
- ระบบขับถ่ายดีขึ้น สารตกค้างในร่างกายถูกขับออกมาง่ายขึ้น
- ระบบการหายใจดีขึ้น
- ระบบการเผาผลาญพลังงาน ( Metabolism ) ดีขึ้น
- อัตราการเต้นของหัวใจช้าลง
- ระบบภูมิต้านทานของร่างกายแข็งแรงขึ้น
- ระบบประสาทส่วนที่ไม่สามารถควบคุมได้ ( ระบบประสาทที่ทำหน้าที่โดยที่เราไม่ได้สั่งงาน ) มีประสิทธิภาพดีขึ้น ทำให้นอนหลับง่าย นอนหลับลึกขึ้น จิตใจสุขุมและ หายเหนื่อยเร็วขึ้น

อินฟาเรด ยาว ( Far Infrared Ray )

รังสีอินฟาเรด เป็นรังสีที่มีอยู่ในธรรมชาติอยู่แล้ว ในแสงอาทิตย์สีขาวจะมีรังสีหลายชนิดปนกันอยู่เช่น รังสีx ยูวี ไมโครเวฟ จะมีความยาวคลื่นต่างกันและอำนาจการทะลุทะลวงต่างกันด้วย

อินฟาเรดยาว เป็นอินฟาเรดชนิดหนึ่ง ซึงแยกมาเฉพาะชนิดที่คลื่นยาว (คลื่นสั้นทำให้เกิดปรากฎการณ์เรือนกระจก) ซึ่งคลื่นยาวนี้ ร่างกายคนเราสามารถซึมซับได้มากกว่าชนิดอื่น

รังสีอินฟาเรดเรย์เป็นส่วนหนึ่งของแสงสเปคตรัม (แสงเจ็ดสี) ซึ่งเป็นแสงที่มีอยู่ในแสงแดดและไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า รังสีนี้รู้จักในอีกชื่อหนึ่ง คือ รังสีไบโอยีนเนติก (คลื่นความยาวของแสงอยู่ระหว่าง 6-14 ไมครอน) นักวิทยาศาตร์ได้พิสูจน์แล้วว่า รังสีอินฟาเรดเรย์ สามารถเสริมสร้างการเจริญเติบโต และฟื้นฟูเซลล์ของสิ่งมีชีวิตได้ โดยเฉพาะพืช สัตว์และมนุษย์

จากผลการวิจัยและศึกษาพบว่าคลื่นรังสีที่มีประโยชน์ต่อมนุษย์เรามากที่สุด คือ Far Infrared สามารถช่วยในการ เสริมสร้างการเจริญเติบโต และฟื้นฟูเซลล์ของสิ่งมีชีวิตได้โดยเฉพาะพืช สัตว์และมนุษย์ โดยรังสีรังสีอินฟาเรดเรย์ จะสั่นโมเลกุลของของเหลวให้แตกตัวออก และมีผลต่อเนื่องกับน้ำภายในร่างกายของมนุษย์ ร่างกายของมนุษย์กว่า 70% ประกอบด้วยน้ำเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นในเลือด ผิวหนัง เส้นขน ตา ก็มีส่วนประกอบของน้ำอยู่ โดยปกติโมเลกุลของน้ำจะเกาะกลุ่มกันอยู่ประมาณ 14 - 16 โมเลกุล น้ำจะเป็นตัวนำพาสารอาหารและออกซิเจนเข้าสู่เซลล์ การดูดซึมสารอาหารของเซลล์จากน้ำที่เกาะกลุ่มกันอยู่ประมาณ 14 -16 โมเลกุล นั้น โดยปกติจะนำพาสารอาหารและออกซิเจนเข้าสู่เซลล์ได้เพียง 40% เท่านั้น

การแตกตัวออกของโมเลกุลน้ำจะแยกตัวเป็นอิสระ หรือสลายแรงยึดเหนี่ยวที่เกาะกันแน่นเป็นกลุ่มให้เล็กลงประมาณ 5 - 6 โมเลกุล จากเดิม 14 - 16 โมเลกุล จะให้น้ำเคลื่อนไหวได้มากขึ้น เป็นอิสระขึ้นซึ่งช่วยในการเหนี่ยวนำสารอาหารและออกซิเจน ไปยังเซลล์ได้ดีขึ้น ทำให้สามารถนำพาสารอาหารและออกซิเจนเข้าสู่เซลล์ได้มากขึ้นถึง 90%
เมื่อเซลล์ได้รับสารอาหารและออกซิเจนมากขึ้น กระบวนการทำงานต่างๆภายในเซลล์ก็จะดีขึ้น สามารถนำพาของเสียและกำจัดสารพิษที่ตกค้างอยู่ภายในเซลล์ออกมาได้มากขึ้น กระบวนการซ่อมแซมเซลล์ก็ทำได้ดีขึ้น ช่วยให้ระบบตับ และไตไม่ต้องทำงานหนักในการกำจัดของเสีย
ปริมาณออกซิเจนในร่างกายมากขึ้น การเผาผลาญและกำจัดไขมัน สารเคมีและสารพิษในเลือดดีขึ้น ส่งผลดีต่อสุขภาพ