ธรรมะสติตน
เมื่อเจ้าทำดี “ธรรมะ” นั้นก็เป็นธรรมที่เที่ยงแท้
หากจิตใจไม่เที่ยงตรง กายไม่เที่ยงตรง
วาจาไม่เที่ยงตรง การกระทำไม่เที่ยงตรง
เช่นนี้ แม้ธรรมแท้ก็อาจกลายเป็นธรรมปลอมได้
“ธรรมะ” นั้นอยู่ท่ามกลางสรรพสิ่ง
“ธรรมะ” อยู่ในชีวิตประจำวัน
ใกล้แค่ตรงหน้า ไม่มีเลยที่จะห่างมัน
เมื่อต้องการมัน มันก็จะสำแดง
ไม่ต้องการมัน มันก็แฝงเร้น
“ธรรมะ” อยู่ที่ไม่เอ่ยคำพูด
“ธรรมะ” อยู่ที่มีสติทุกขณะ
“ธรรมะ” อยู่ที่พยักหน้า
หากเจ้ายิ้มออกมาสักครั้ง
นั่นแหละคือ “ธรรมะ”
การอยู่ร่วมกัน
ไม่ว่าเรื่องราวหรือสิ่งต่างๆ ล้วนมีเหตุปัจจัย
ขอเพียงใช้ใจเคารพและจริงใจซึ่งกัน
สิ่งเหล่านี้ล้วนคือ “ธรรมะ
อย่าเอาแต่คอยสำรวจผู้อื่น
“ธรรมะ” ก็คือ การสำรวจตนเอง
และย้อนมองส่องตน !
รู้จุดบกพร่องของตนเอง
รู้จุดผิดพลาดของตนเอง
นี่จึงเรียกว่า “ธรรมะ”