สิ่งที่ไม่คลาดคิดมีปากมีเสียงกะเมียเพราะFACEBOOK  

FACEBOOK เกือบทำให้ ผม "หย่า" กับภรรยา เรื่องจริงที่ผมขอเล่า(ไม่อยากให้ใครเป็นอย่างผม)

ตอนแรก กะว่าจะใช้ บัตรผ่าน โพสข้อความ...
แต่...ผมว่า ผมยอมรับมันได้ กับความจริงข้อนี้และ
จะได้เป็นประโยชน์กับ บางคนที่อาจเกิดเหตุการณ์คล้ายกัน..

ผมแต่งงานมาได้ 10 กว่าปี มีลูกชายและลูกสาวที่น่ารัก..
มีภรรยาที่ แสนดีแม้จะขี้บ่น ขี้ใจน้อย ทะเลาะกันบ้างก็ตาม
ประสา "ผัว -เมีย"...

ผมอยู่กับภรรยา มาได้ตั้ง 10 กว่าปี ทะเลาะกันยังไง ...
ส่วนใหญ่ ผมจะเป็นฝ่าย "ยอม" และคอยหาจังหวะให้..
พายุสงบ ปรับความเข้าใจกัน...
ที่ผ่านมา ไม่เคย กล่าวคำว่า "เรา หย่ากันเลยแล้วกัน"

ไม่เคย และไม่เคย...เลยจริงๆในชีวิตนี้...
เมื่อปีที่แล้ว ผมเริ่มเข้าและรู้จักกับ facebook เพราะเพื่อนๆแนะนำ
คิดถึงอยากให้ เข้ามาเจอเพื่อนๆ ในนี้ด้วยกัน..

เฮ้..มันช่างดีอะไรประมาณนี้ เพื่อน นี่ เราไม่ได้เจอกันเลย
แต่เราสามารถสื่อและบอกอะไรๆ ผ่านเจ้าโปรแกรมนี้ได้ สนุกดี
แล้วผมก็ติดมัน...เวลาทำงานก็อดที่จะแอบเข้าไปอ่านเม้นท์
ของเพื่อนๆ แต่ละคนไม่ได้ และสนุกกับการที่เพื่อนๆ เม้นท์ความเห็นเรา

จนผมเริ่มซึมซับ...ว่า เราเหมือนอยู่ในหมู่เพื่อนนฝูงอีกครั้ง...
เราได้รู้ว่า ใครเป็นยังไง มีปัญหาครอบครัวยังไง ลำบากยังไง ทำไรอยู่
ทั้งที่เมื่อก่อน ไม่รู้เลยว่า ที่เห็นๆภายนอกมีความสุขกันหนะ...จริงๆแล้ว
หลายๆคู่ แย่กว่าผม หรือ อีกหลายคนที่ ด่าคู่ตัวเองให้เพื่อนๆได้เม้นท์กันเลย

หลายปีที่ผ่านมา ผมอุทิศ ชีวิตให้ครอบครัวเกือบตลอด ทั้งชีวิต ตั้งแต่มี
ภรรยา ผมก็ห่างจากเพื่อนๆ พอมีลูก ผมแทบไม่ได้ไปเทียวกับเพื่อนๆ เลย
ผมมีโลกส่วนตัว ส่วนใหญ่กับ ครอบครัวที่มีความสุขสงบของผม

ณ วันนั้น วันที่ ผมต้องมีเหตุ เคืองกับภรรยา ด้วยเรื่องเล็กน้อย ...
ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อน...ผมก็คงสามารถจัดการและแก้ปัญหาเหมือนเดิม
คือ ยอม แล้วค่อยกลับไปแก้ไข...

แต่วันนั้น ผมกลับ นึกไปถึงเพื่อนๆ ที่ผมได้รับรู้มาจากหลายๆคู่...
ว่า จริงแล้ว เค้า ส่วนหนึ่ง ก็ไม่ได้ทนขนาดผม บางคนก็ไม่ได้ดีขนาดผม
แล้ว ทำไม ผมต้อง ทน และ ทนด้วย...

ผมจึงสวนกลับไปด้วยอารมณ์ และความคิดที่ว่า "ผมไม่ผิด"
เมื่อก่อน ผมยอมรับ ว่าผิด เพราะไม่อยากทะเลาะด้วย แต่ วันนี้
ผม ไม่ผิด และจะไม่ยอมรับมันอีกต่อไปแล้ว....

จากนั้น ก็บานปลาย....
จนกระทั่ง ผมปรี๊ดสุดๆ " งั้น เรา หย่ากันเลย" คุณจะเลือกเอาลูก
คนไหนไปก็ว่ามา .....

ช่วงเวลาหลังจากนั้น...
เป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดอย่างมากเลย....
กับ 1 สัปดาห์ อันแสนยาวนาน...กับผมมันยังกะเป็น ปีๆ
แต่โชคดีที่...ผมยังมี "ลูก" ที่ทำให้ ดึงผมกลับมา
จาก ความโกรธ ความมีอารณ์ของผม....

จากวันนั้น ผมก็รู้สึก เสียใจกับการกระทำของผมเป็นอย่างมาก
แล้วก็ นึกย้อนไปว่า..."ทำไม" ผมถึงเป็นได้อย่างนั้น.....

"FACEBOOK" เป็นโปรแกรมที่ดี มีประโยชน์ แต่
หากใครได้ติดมันเข้าไปแล้ว...และกำลังเกิดอาการคล้ายกับ
ที่ผมเป็น....ให้รีบกลับไปดูว่า "คุณเปลี่ยนไปหรือไม่?"

ก่อนหน้านี้ ผมทำไม "ทน"และ "ทน" ได้ แม้ว่าผมจะบ่นกับ
ตัวเอง ว่า เมื่อไหร่ ภรรยา ขี้บ่นของผมคนนี้จะกลายเป็น "นางฟ้า"
ซะทีนะ...รอ และ รอมาหลายปีแล้ว...

ก่อนติดfacebook
ผมไม่เคยเอาความรักของผม ไปเปรียบเทียบกับใคร ..
ไม่เคยเอาความดีของผม ความอดทนของผมไปเทียบกับใคร..
เพราะ "ความรัก คือความสุขที่เราได้ทำให้กับคนที่ผมรัก"
เทใจของเราลงไปให้หมด อย่าไปสนใจว่ามันจะได้กลับมาเท่าไหร่
ผมไม่รู้หรอกว่าผมทำให้ภรรยาคนนี้ มากขนาดไหน ....


หลังจากออกมาจาก Facebook ทำให้ผม ได้พบความจริงอีกข้อนึงว่า
การจะไล่ นางมารร้ายออกไปจากชีวิตผมได้...ผมไม่ควรจะนั่งรอ
อีกต่อไป....ผมต้องลงมือกระทำ และแลกมันด้วย.........

"เจ้าชาย" คนเดิม ของ "นางฟ้า" คนที่ผม เฝ้ารอคอย...
ผมมัวแต่ทำหน้าที่ ของ หัวหน้าครอบครัว จน ลืม ไปว่า...
เมื่อก่อน "เจ้าชาย" คนนี้ ดูแล นางฟ้า ใจดียังไงบ้าง.....

แล้ววันนั้น .. ผมทำมันไปได้ยังไง ...นอกจากไม่ดูแลแล้ว
ยัง กล้า พูดคำว่า "หย่า" ออกมาจากปาก...อีก

ผมขอโทษ...
และผมสัญญาว่า ...จะกลับไปเป็นเจ้าชาย ของ คุณเหมือนเดิม
นะ...นางฟ้าตัวน้อยๆ ของผม ..

"ผมรัก คุณ" นะ...คำนี้เมื่อก่อน ตอนจีบใหม่ๆ ทำไมหัวใจมันเต้นแรง
แต่ ผ่านไป 10 กว่าปี ทำไม ผมไม่ได้พูด ไม่ได้ ทำอย่างที่เคยทำ...


ผมขอโทษ....นะ ที่รักของผม...



ว้า...เช้าวันอาทิตย์ ทำไม ผมมาเป็นอารณม์ประมานนี้แต่เช้าเลย...