พ่อเลี้ยงใจทราม 15ปีเจอแล้วแม่ร้องโฮปวีณาช่วยที 

จอย (นามสมมติ) อายุ 39 ปี ถูกคนเลี้ยงลักพาตัวลูกสาวไปกว่า 15 ปี ตามหามาตลอด วันหนึ่งพี่เลี้ยงย้อนกลับมาขอใบเกิด ตามไปจนเจอหน้าลูกได้กลับสู่อ้อมอกแม่ ดีใจได้ไม่นานพบว่าลูกสาวกำลังตั้งครรภ์ สอบถามได้ความสามีคนเลี้ยงข่มขืนเป็นปีพาเข้าแจ้งความคดีไม่คืบหน้า โร่ร้องปวีณาช่วย

วันนี้ (19 ก.พ.55) เมื่อเวลา 14.00 น. นางจอย (นามสมมติ) อายุ 39 ปี พร้อมด้วยนายเคน (นามสมมติ) อายุ 39 ปี ได้พา ด.ญ.ใหม่ (นามสมมติ) อายุ15 ปี บุตรสาว เดินทางมายังสำนักงานมูลนิธิปวีณาหงสกุลเพื่อเด็กและสตรี จ.ปทุมธานี  เพื่อเข้าร้องทุกข์ต่อ นางปวีณา  หงสกุล กรณีบุตรสาวถูกคนรับจ้างเลี้ยงเด็กลักพาตัวไปตั้งแต่อายุประมาณ 1 ขวบ ภายหลังเจอตัวแต่กลับพบว่าบุตรสาวถูกสามีผู้ที่ลักพาตัวไปข่มขืนจนตั้งครรภ์

นางจอย กล่าวว่า ย้อนไปเมื่อปี 2541 ตนได้จ้างนางจำปี เนตรเสนี เลี้ยงบุตรสาว โดยให้ค่าจ้างเดือนละ 2,000 บาท เนื่องจากตนและสามี ต้องออกไปทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูบุตรสาว ตลอดเวลาเห็นว่านางจำปีรักใคร่เอ็นดูลูกสาวตนและดูแลอย่างดีจึงไว้ใจให้เลี้ยงลูก แต่ต่อมาไม่นานนางจำปี ได้ลักพาตัวบุตรสาวของตนหนีไป ตนพยายามติดตามสอบถามจากคนที่รู้จักนางจำปี จึงทราบว่าเป็นคนจ.นครสวรรค์ ใช้เวลาสืบเสาะจนเจอตัวตอนแรกตั้งใจจะดำเนินคดีแต่นางจำปี แต่เมื่อได้พูดคุยกันก็ได้ความว่า โดยบอกว่าระหว่างที่เลี้ยงลูกสาวของตนก็รักเหมือนลูก โดยนางจำปีได้มาคุกเข่าพร้อมกล่าวคำขอโทษ พร้อมบอกเหตุผลเพราะนางจำปีไม่มีลูกของตัวเองจึงชอบรับเลี้ยงเด็กที่ทำไปเพราะความรัก ตนจึงให้อภัย 

หลังจากนั้นนางจำปี ก็จะแวะเวียนมาเล่นกับบุตรสาวตนอยู่เสมอแต่ก็ต้องอยู่ในสายตาตนตลอดเวลา ตนกับสามีคิดว่านางจำปีคงจะไม่กล้าเอาบุตรสาวตนไปอีกแล้วประกอบกับตนและสามีต้องทำงานจึงได้จ้างนางจำปีเลี้ยงลูกต่อเหมือนเดิม วันหนึ่งนางจำปี ได้อาศัยจังหวะที่ตนเผลอลักพาตัวบุตรสาวตนไปอีกครั้ง โดยครั้งนี้ได้พาบุตรสาวตนหลบหนีและจะย้ายไปตามที่ต่างๆ ติดตามไปที่ไหนก็จะคลาดกันทุกครั้งเป็นเวลากว่า 13 ปี โดยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาตนได้พยายามตามหาบุตรสาวมาโดยตลอด 

ล่าสุด เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2554  นางจำปีได้ติดต่อมาหาตนโดยแจ้งว่าเลี้ยงดูลูกสาวตนเป็นอย่างดี ส่งเสียให้เรียนหนังสือ ซึ่งตอนนี้บุตรสาวกำลังจะขึ้น ม.1 แล้ว จำเป็นต้องใช้ใบเกิดเพื่อสมัครเข้าเรียน ตนจึงออกอุบายให้พาลูกสาวมาพบแล้วจะยอมให้ใบเกิดไป เมื่อนางจำปีพาลูกสาวมาพบตนจึงรับตัวบุตรสาวไว้และไม่ยอมให้นางจำปีพากลับไปอีก ต่อมาไม่กี่วันตนเห็นว่าลูกสาวมีอาการซึมเศร้าผิดปกติ จึงได้พยายามสอบถามถึงสาเหตุ บุตรสาวตนจึงเล่าให้ฟังว่านางจำปีได้พาไปอยู่ที่ ซ.ตอกสิงโต ใกล้วัดดงมูลเหล็ก โดยระหว่างที่อยู่กับนางจำปีก็จะมีสามีชื่อนายสมคิด  แสงวิสุทธิ์  และลูกสะใภ้ กับเด็กที่เป็นน้องชายอีกคนที่นางจำปีขอมาเลี้ยง เวลาที่นางจำปีไม่อยู่นายสมคิดจะใช้กำลังบังคับข่มขืนกระทำชำเราหลายครั้งและจะคอยไปรับ-ส่งที่โรงเรียนทุกวันไม่ให้คุยกับเพื่อนผู้ชาย ทั้งยังข่มขู่ไม่ให้นำเรื่องนี้ไปบอกใคร จนขณะนี้ตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนแล้ว นายสมคิด แสงวิสุทธิ์ สามีของนางจำปี ทำงานเป็นลูกจ้างของโรงเรียนมัธยมวัดดุสิตาราม ตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ลูกสาวตนยังบอกอีกว่าซึ่งระหว่างที่อยู่ แม่เลี้ยงมักจะพาตนไปขายดอกกุหลาบ ตามสภานที่ต่างๆ ในกรุงเทพมหานครฯ อาทิเช่น ท้องสนามหลวง ตลาดมีนบุรี ฯลฯ โดยขายมาตั้งแต่อายุ 8-9 ขวบ และขายของตั้งแต่เวลา 20.00 น. ถึงเวลา 05.00 น. ของทุกวัน แล้วยังบอกอีกว่า ก่อนที่นายสมคิด จะทำอะไรลูกสาวตน มักจะนั่งเสพยาบ้า ให้ลูกสาวของตนดูก่อนจะร่วมหลับนอนด้วย เมื่อทราบเรื่องตนจึงตัดสินใจพาบุตรสาวเข้าแจ้งความไว้ที่ สน.บางกอกน้อย  แล้วรีบเดินทางเข้าร้องทุกข์ต่อนางปวีณา หงสกุลเพื่อช่วยเหลือ

ต่อมาได้มีการสอบปากคำนางจอย และ สอบ ป.วิอาญา ด.ญ.ใหม่เรียบร้อยแล้ว  นางปวีณาได้ขอให้ศาสตราจารย์คลินิกแพทย์หญิงวิบูลย์พรรณ ฐิตะดิลก ทำการตรวจร่างกายด.ญ.ใหม่ทันที จากนั้นได้ประสานไปยัง ผกก.สน.บางกอกน้อย เพื่อดำเนินคดีกับผู้กระทำผิดตามกฎหมายต่อไป