วจีกรรม
ปาก เป็น ยอดคม ยอดลม ยอดรส และยอดอาวุธ
เป็นยอดคม เช่น "ปากคนฆ่าคนจนม้วยมุด มากกว่าคมอาวุธเป็นไหนไหน"
เป็นยอดลม เช่น "เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา"
เป็นยอดรส เช่น "มีดว่าคมก็ไม่มากเหมือนปากคม รสหวานขมขมไม่มากเหมือนปากคน"
เป็นยอดอาวุธ เช่น "จำจะพลิ้วยชิวหาเป็นอาวุธ สังหารบุตรเจ้าลังกาให้อาสัญ"
ถึงบางพูด |
พูดดี |
เป็นศรีศักดิ์ |
มีคนรัก |
รสถ้อย |
อร่อยจิต |
แม้พูดชั่ว |
ตัวตาย |
ทำลายมิตร |
จะชอบผิด |
ในมนุษย์ |
เพราะพูดจา |
เป็นมนุษย์ |
สุดนิยม |
เพียงลมปาก |
จะได้ยาก |
โหยหิว |
เพราะชิวหา |
แม้นพูดดี |
มีคน |
เขาเมตตา |
จะพูดจา |
จงพิเคราะห์ |
ให้เหมาะสม |
ปากเป็นเอก |
เฉกเช่น |
เป็นอาวุธ |
ปากมนุษย์ |
คมกล้า |
น่าหวาดหวั่น |
ปากดี |
มีประโยชน์ |
ไร้โทษทัณฑ์ |
ปากชั่วนั้น |
ย่อมลำบาก |
เพราะปากมอม |
ปากเปราะเปราะ |
เราะร้าย |
ยิ่งร้ายกาจ |
ปากตลาด |
โจษจัน |
นั้นยิ่งแย่ |
ปากหอย |
ปากปู |
ไม่มีใครแล |
เที่ยวยุแหย่ |
แทะแยก |
คนแตกคอ |
อันรสปาก |
หากหวาน |
ก็หวานเด็ด |
บรเพ็ด |
ก็ไม่มาก |
เท่าปากขม |
มีดว่าคม |
ก็ไม่มาก |
เหมือนปากคม |
รสหวานขม |
ขมไม่มาก |
เหมือนปากคน |
เป็นมนุษย์ |
สุดจะดี |
ที่ลมปาก |
ถ้าพูดมาก |
แต่ไร้ค่า |
พาเสียศรี |
แม้พูดน้อย |
ด้อยราคา |
ค่าไม่มี |
พูดไม่ดี |
เสียค่า |
ราคาคน |